Lochy

Fool

Gustibus est not disputantum. Popieram zasadę: żyj intemsywnie, umieraj młodo, ale prawdą jest też: żyj i pozwól (umrzeć) żyć innym (czyli zabij i zjedz).
może jednak zbyt dużo życia przelewam w książkowych bohaterów?
Nieważne, nie wiemy co Syriusz o tym sądzi. Nie wydaje mi się jednak żeby miał ochotę umierać.
teraz możemy się zastanawiać nad naturą wszechświata, lub naukowym dowodem na istnienie Boga. To równie bzdurne.

zakochany Remus

Masz trochę racji. Biorą pod uwagę jego długi pobyt w Azkabanie i wiążące się z tym zniewolenie, z pewnością chciał cieszyć się życiem, które mu pozostało. Nareszcze mógł odnaleźć szczęście w objęciach (Remusa?) przyjaciół i chrześniaka (osobiście nie uznaję Pottera za powód do radości, ale ludzie są dziwni).
W końcu udało mu się uciec z więzienia, jednak zamiast na wolność, trafił do znienawidzonego domu swoich rodziców. Z przepaści w przepaść.
Miał szansę, którą brutalnie mu odebrano. Nie mógł nawet spróbować żyć, tak po prostu.
Ale. Nie zmienia to faktu, że nie wyobrażam go sobie jako dziadka. Koniec i kropka. Dziadunio Syriusz. Aaaaa!

Pozdrawiam,
zakochany Remus