Lochy

Alimanda

"Upadły anioł"

Kiedyś bardzo pewny siebie
I odważny, anioł śmiały,
Teraz walczy o byt w Niebie
I walkę przegrywa mały.

Kiedyś dumny, niepoznany
Kroczył w aurze tej miłości,
Której cień okryły bóle,
Tracąc na okazałości.

Kiedyś wszystko miał,
Teraz ledwie pyłem jest
Droga prowadzi wśród skał,
Cierni, zła i rzewnych łez.

Kiedyś był Aniołem Światła,
Miał wszystko, czego pragnął,
Lecz pycha jego serce skradła,
Szatan jego duszą zawładnął.

Kiedyś Panem, dziś Ofiarą,
Tonącą w przeznaczeniu.
Powalony ciężką karą
Ginie w swym cierpieniu.

Nie potrafi znaleźć drogi
Do Nieba, szczęścia, miłości.
Błąka się pod Boga progi
I szuka sprawiedliwości.

Anioł był sprawiedliwością,
Lecz zatracił się w grzechu.
Otoczył się szarą nicością,
Matką bólu, zła, bezdechu.

Anioł demonem nazwany
Zginie od błędu swojego.
Otworzą się jego rany
I pochłoną w krwi pana jego.