Lochy

Vardamerethiel

Nie jest to typowy wiersz, to coś na kształt kawałka tekstu wyrwanego z powieści poetyckiej, ale charakter tego utworu można chyba uznać za liryczny.

„Do S”

Nie chcę nigdy śnić o Tobie.
Nie chcę na jawie szukać Twoich ukochanych oczu –
W tłumie obcych przechodniów.
Nie chcę marzyć i błądzić w przekonaniu, że istniejesz.
Bo to marzenie w końcu sprawi, iż zawierzę ułudzie której się wyrzekam.
Zaufam jej jednak, ze względu na Ciebie.
Pomimo tego, że jesteś zbyt idealny by istnieć.
Prawda nigdy nie jest tak doskonała -
Nie będzie perfekcyjna na Twoje podobieństwo.
Bo jest realna, po prostu prawdziwa.

Viviane Ruiz

Ładne ... nawet bardzo. Moim zdaniem może wcale nie wygląda jak 'wyrwany kawałek'. Wszystko trzyma się kupy, błędów nie ma:)

Coraz częściej napotykam wiersze, które idealnie oddają to o czym czasem myślę. I tak też jest tym razem. Jak Wy, Autorzy tak pięknych rzeczy, potraficie przenikać umysły swoich czytelników i przelewać swoje, ale i nasze uczucia na papier?

A ten kawałeczek o 'prawdziwej prawdzie' bardzo trafły. Chyba sobie gdzieś to zanotuję. Zadziwiające, że nie trzeba być starożytnym filozofem (bez urazy dla tych szanownych panów, rzecz jasna:P) by wymyślać tak piękne rzeczy.

Biję brawo i znikam czytać kolejne rzeczy, bo tego wieczora mam ochotę na dużą dawkę poezji i prozy.